چرا شد آن محبتها فراموش؟!

بیا تا قدر یکدیگر بدانیم	که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم
بیا تا مهربانی پیشه سازیم	به مشتی زرق و زر خود را نبازیم
چه آمد بر سر اقوام و خویشان	که شد آن جمعشان اینسان پریشان؟!
چرا خواهر ز خواهر می گریزد	برادر با برادر می ستیزد
چرا دختر ز مادر ننگ دارد	پدر با بچه هایش جنگ دارد
چرا مهر ومحبت کیمیا  شد	تمام آن رفاقت ها ریا شد
نبینی خنده ای بر روی لب ها	نه روز آرامشی داری نه شب ها
نه کس را لحظه ای آسوده بینی	به زشتی جمله را آلوده بینی
نه آسایش نه آرامش نه راحت	همه مشتاق یک آن استراحت
همه درگیر نوعی اضطرابند	چه نفرینی است دایم در عذابند
چو مردم را عوض شد زندگانی	شده این زندگانی، زنده مانی
چرا یک روز روز خوش نبینیم	همه سر در گریبان می نشینیم
به ظاهر خانه هامان کاخ شاه است	درونش یک جهان اندوه و آه است
دگر از بذل و بخشش ها اثر نیست	ز انصاف و مروت ها خبر نیست
شده نایاب و لطف و مهربانی	تعارف ها همه سرد و زبانی!
عمو جان، خاله جان دیگر نگوییم	برای مرگ هم در آرزوییم
یکی حج می رود سالی دو سه بار	کنارش خواهرش نادار و ناچار!
یکی با سودی از پول نزولی	رود مکه به امید قبولی!
یکی نازد به ماشین و به باغش	یکی باد تکبر در دماغش
تمام کارها گشته ریایی	نجابت شد عوض با بی حیایی
فقط دنبال نفع و کار خویشند	به فکر گرمی بازار خویشند
ز بس حرص و طمع در سینه دارند	به هم مانند دشمن کینه دارند
خدایا راه من را راست گردان	مرا قانع به نان و ماست گردان
مرا یاری نما تا یار باشم	برای دوستان غمخوار باشم ...

باورها و عقاید مردم سیستان

الف: در باره مهمان و مسافر

-         پشت سر مسافر ظرفی پر آب کرده، می پاشند و بدین وسیله جای او را سبز می خواهند که مسافر به سلامت باز خواهد گشت.

-         پشت سر مسافر جاروب نمی کنند و معتقدند که که مسافر باز نخواهد گشت.

-         هر گاه گربه از دور وارد شود و خود را تکان دهد و اعضایش را کش دهد ،می گویند مهمان یا مسافر می آید.

-         اگر در مورد مسافری که از رفتنش دیر شده باشد،صحبت شود و یکی از اعضاء خانواده عطسه بزند، آن مسافر به خانه بر می گردد.

-         اگر شمه چای(تفاله) روی پباله بالا بیاید برای صاحب خانه مهمان می آید، و اگر تفاله چای بزرگ و طویل باشد مهمان قد بلند و اگر شمه کوتاه و ریز باشد مهمان کوتاه قد خواهد بود، و هر گاه دو یا سه پر چای روی پیاله بیاید تعداد مهمانان زیاد است.

-         اگر پیش روی مسافر هنگام بیرون رفتن از منزل مرد یا زن نجس بیاید سفر بد فرجام است.

-         پیش روی مسافر بعد از بیرون آمدن از منزل یا قریه اگر روباهی بیاید سفر نیک فرجام است.

-         اگر قند ناخودآگاه درون چای بیفتد می گویند مهمان می آید.

-         کسی که به عزم مسافرت از منزل بیرون می آید، نباید پشت سرش صدا زد شگون بد دارد.

-         پشت سر مسافر گریه میمنت ندارد.

ادامه در مبحث بعدی

محرم و عاشورا

سلام دوستان همراه،وبلاگ کشکول ایام عزاداری اباعبدا...الحسین را به همه دوستداران ان حضرت تسلیت می گوید.

حسین(ع) مرگ را پل عبور به آخرت می دانست و بقاء را در فنا می جست و پیروزی را در شکست!! زندگی را در مرگ می دید و ماندن را در رفتن و حضور را در غیبت می شناخت و شهادت را حضور جاودنه در تاریخ می دانست و مرگ را برای فرزندان آدم ،همچون گلوبندی زیبا بر سینه دختری جوان،شایسته می دید.

حسین(ع) کربلایی نیست، جهانی است.

حسین(ع) هم راه است هم راهنما و هم قافله سالار.

حسین(ع) کشتی نجات و مشعل هدایت است.

محرم،وجدان همیشه بیدار تاریخ،و گلوی هماره فریادگر زمان است.

محرم،ماه پاسداری از حرمت انسان است.

محرم، حریم ایمان و حصار قرآن است.

محرم، اهرم حرکت دهنده انسانها و پدیدآورنده شورشهای شیعی و نهضتهای علوی و قیامهای مکتبی است.

عزاداری ،احیاء خط خون و شهادت و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است.

عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند که شمع محفل آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهن عشق پوشیده اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن اند.

عزاداری، شور و عاطفه را از شعور و شناخت،برخوردار می سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار ، زنده نگه می دارد.

اشک زبان دل است و گریه فریاد عصر مظلومیت.رسالت اشک پاسداری از خون شهید است.

برای رسیدن به کربلا،باید اراده آهنین ،قلبی شجاع و عشقی سوزان داشت و در این سفر،باید ره توشه ای از صبر و یقین ،پاپوشی از توکل،سلاحی از ایمان و مرکبی از جان داشت تا به منزل رسید ، چرا که راه کربلا از صحرای عشق و میدان فداکاری و پیچ و خم خوف و خطر می گذرد.

زائر حسین (ع) باید تمثیلی از شداید و رنجها و سوز و گدازها و خوف و عطشها را در خویش پدید آورد و کربلایش کرب و بلا باشد.

عاشورا، انفجاری از نور و تابشی از حق بود که بر طور اندیشه ها تجلی کرد .

عاشورا، درخششی بود که در دل دشمن،ترس ریخت و در دل دوست، امید آفرید و مردگان را بیدار کرد و غافلان را به هوش آورد و شب را تا پشت دروازه های شهرک شرک و قلعه نفاق تاراند.

ای حسین! کربلای تو،انقلاب آموز و انسان ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشورای تو، باور سازنده لحظه ها و روزها و سالها.

تا دیگر مطلب بدرود

وضعیت آب و هوائی سیستان و بلوچستان

استان سیستان و بلوچستان از لحاظ طبقه بندی اقلیمی در ناحیه اقلیمی بیابانی و خشک می باشد.

در یک تقسیم بندی کلی می توان گفت مناطق ایرانشهر ، زابل و باهوکلات ، آب و هوای بیابانی و ناحیه زاهدان در مرز بین اقلیم بیابانی و نیمه بیابانی قرار گرفته است. مناطق سراوان ، خاش ، چابهار ، آب و هوای نیمه بیابانی و ناحیه کوهستانی بم پشت در جنوب سراوان و امتداد آن به طرف مشرق تا کوههای بشاگرد ، آب و هوای معتدل دارند .

میزان نزولات در مناطق مختلف معمولاً بین 130-70 میلیمتر می باشد . در سال بارندگی گاه موجب ایجاد سیل و خسارت شدید میگردد ولی در صورت مهار سیلابها امکان توسعه کشت افزایش می یابد.

در تابستان حداکثر حرارت شهرستانهای ایرانشهر و زابل به 50 درجه سانتیگراد می رسد . شهرستانهای دیگر حرارت پائینتری دارند . حداقل درجه حرارت زمستان در زاهدان و خاش معمولاً 8-7 درجه سانتیگراد زیر صفر و هر چند سال یکبار تا 18- درجه سانتیگراد نیز نزول می کند . زاهدان سردترین و ایرانشهر گرمترین شهرهای استان است.

در نواحی جنوبی و ساحلی استان یعنی تا شعاع حدود 150 کیلومتری از ساحل دریا در زمستان درجه حرارت شب و روز بین 25-10 در جه سانتیگراد متغیر بوده و این ویژگی همراه با رطوبت نسبی 95-50 درصد در طول سال استعداد فراوان تولید محصولات گرمسیری و سبزیجات غیر فصل را فراهم نموده است . همچنین این نوسانات رطوبت و وجود بادهای موسمی همچون بادهای معروف به صد و بیست روزه و باد هفتم یا گاوکش و ریزش جوی و اختلاف دما در 24 ساعت به استثنای نواحی معتدل سواحل دریای عمان شرایط خاص اقلیمی ، پوشش گیاهی و جانوری مناظر بدیعی را به وجود آورده است.

                                         تا دیگر بار

وضعیت آب و هوائی سیستان و بلوچستان

استان سیستان و بلوچستان از لحاظ طبقه بندی اقلیمی در ناحیه اقلیمی بیابانی و خشک می باشد.

در یک تقسیم بندی کلی می توان گفت مناطق ایرانشهر ، زابل و باهوکلات ، آب و هوای بیابانی و ناحیه زاهدان در مرز بین اقلیم بیابانی و نیمه بیابانی قرار گرفته است. مناطق سراوان ، خاش ، چابهار ، آب و هوای نیمه بیابانی و ناحیه کوهستانی بم پشت در جنوب سراوان و امتداد آن به طرف مشرق تا کوههای بشاگرد ، آب و هوای معتدل دارند .

میزان نزولات در مناطق مختلف معمولاً بین 130-70 میلیمتر می باشد . در سال بارندگی گاه موجب ایجاد سیل و خسارت شدید میگردد ولی در صورت مهار سیلابها امکان توسعه کشت افزایش می یابد.

در تابستان حداکثر حرارت شهرستانهای ایرانشهر و زابل به 50 درجه سانتیگراد می رسد . شهرستانهای دیگر حرارت پائینتری دارند . حداقل درجه حرارت زمستان در زاهدان و خاش معمولاً 8-7 درجه سانتیگراد زیر صفر و هر چند سال یکبار تا 18- درجه سانتیگراد نیز نزول می کند . زاهدان سردترین و ایرانشهر گرمترین شهرهای استان است.

در نواحی جنوبی و ساحلی استان یعنی تا شعاع حدود 150 کیلومتری از ساحل دریا در زمستان درجه حرارت شب و روز بین 25-10 در جه سانتیگراد متغیر بوده و این ویژگی همراه با رطوبت نسبی 95-50 درصد در طول سال استعداد فراوان تولید محصولات گرمسیری و سبزیجات غیر فصل را فراهم نموده است . همچنین این نوسانات رطوبت و وجود بادهای موسمی همچون بادهای معروف به صد و بیست روزه و باد هفتم یا گاوکش و ریزش جوی و اختلاف دما در 24 ساعت به استثنای نواحی معتدل سواحل دریای عمان شرایط خاص اقلیمی ، پوشش گیاهی و جانوری مناظر بدیعی را به وجود آورده است.

                                         تا دیگر بار