محرم و عاشورا

سلام دوستان همراه،وبلاگ کشکول ایام عزاداری اباعبدا...الحسین را به همه دوستداران ان حضرت تسلیت می گوید.

حسین(ع) مرگ را پل عبور به آخرت می دانست و بقاء را در فنا می جست و پیروزی را در شکست!! زندگی را در مرگ می دید و ماندن را در رفتن و حضور را در غیبت می شناخت و شهادت را حضور جاودنه در تاریخ می دانست و مرگ را برای فرزندان آدم ،همچون گلوبندی زیبا بر سینه دختری جوان،شایسته می دید.

حسین(ع) کربلایی نیست، جهانی است.

حسین(ع) هم راه است هم راهنما و هم قافله سالار.

حسین(ع) کشتی نجات و مشعل هدایت است.

محرم،وجدان همیشه بیدار تاریخ،و گلوی هماره فریادگر زمان است.

محرم،ماه پاسداری از حرمت انسان است.

محرم، حریم ایمان و حصار قرآن است.

محرم، اهرم حرکت دهنده انسانها و پدیدآورنده شورشهای شیعی و نهضتهای علوی و قیامهای مکتبی است.

عزاداری ،احیاء خط خون و شهادت و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است.

عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند که شمع محفل آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهن عشق پوشیده اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن اند.

عزاداری، شور و عاطفه را از شعور و شناخت،برخوردار می سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار ، زنده نگه می دارد.

اشک زبان دل است و گریه فریاد عصر مظلومیت.رسالت اشک پاسداری از خون شهید است.

برای رسیدن به کربلا،باید اراده آهنین ،قلبی شجاع و عشقی سوزان داشت و در این سفر،باید ره توشه ای از صبر و یقین ،پاپوشی از توکل،سلاحی از ایمان و مرکبی از جان داشت تا به منزل رسید ، چرا که راه کربلا از صحرای عشق و میدان فداکاری و پیچ و خم خوف و خطر می گذرد.

زائر حسین (ع) باید تمثیلی از شداید و رنجها و سوز و گدازها و خوف و عطشها را در خویش پدید آورد و کربلایش کرب و بلا باشد.

عاشورا، انفجاری از نور و تابشی از حق بود که بر طور اندیشه ها تجلی کرد .

عاشورا، درخششی بود که در دل دشمن،ترس ریخت و در دل دوست، امید آفرید و مردگان را بیدار کرد و غافلان را به هوش آورد و شب را تا پشت دروازه های شهرک شرک و قلعه نفاق تاراند.

ای حسین! کربلای تو،انقلاب آموز و انسان ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشورای تو، باور سازنده لحظه ها و روزها و سالها.

تا دیگر مطلب بدرود