عید قربان و قربانی

‹‹عید قربان›› ، جلوه گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است. فصل ‹‹قرب›› یافتن مسلمانان به خداوند ، در سایه ‹‹عبودیت›› است. عید قربان،فصل فداکردن<<عزیز>>ها در آستان<<عزیزترین>> است، یعنی <<خدا>> عید قربان، مجرای فیض الهی و بهانه عنایت رحمانی به بندگان «مؤمن» و «مسلم» و «مطیع» است. برای اولیاءا...، عید قربان«جامع الشواهد» صدق در گفتار و کردار و ادعا و عمل است، تا در راه خواسته«دین»، از تمنای «دل» بگذرند و ‹‹خواسته ها›› و ‹‹داشته ها›› را فدای رضای دوست کنند. «قربانی» وسیله «قرب» به خداست و«عید قربان» روز تقرب به پروردگار. رها شدن از تعلقات و ذبح کردن تمنیات در پیش پای اراده الهی ، درس «قربانی» است. باید تیغ اراده بر حنجر نفسانیات گذاشت. «ذبح قربانی»، رمزی از ترک هواهای نفسانی و روی آوردن به «رضای الهی» است. تا دیگر مطلب