در انتظار دیدار دوست

                                                   به نام حق
تو را غایب نامیده اند، چون «ظاهر» نیستی، نه اینکه «حاضر» نباشی
«غیبت» به معنای «حاضرنبودن»، تهمت ناروائی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می شوی، همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند. و راست می گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی. جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان «دل» از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند...
و اینک ای قبله هر قافله و ای «شبروان را مشعله»، در آستانه آدینه ای دیگر با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم.
فصل گل یاس
می بارد از دستش اعجاز،، مردی که بالانشین است
مردی که مفهوم نور است، معنای حق الیقین است
سحری بکن با عصایت، تا نیل چشمم بخشکد
چشمان من موج و رود است، دستان من گندمین است
مائیم و گاهی تغزل، در کوچه باغ مزامیر
شعری بخوان از زبورت، تصنیف گل دلنشین است
ارزانی ات باد قلبم، ارزانی ات باد شعرم
این است دار و ندارم، دار و ندارم همین است
روزی که بشکوفد آفاق، از آفتاب نگاهت
گل می کند موسمی که فصل گل یاسمین است
می روید امواج خورشید، در پهنه تیرگی ها
آن روز آغاز عشق است، آغاز سبز زمین است
                                          تا مطلبی دیگر